среда, 11. март 2015.

Robna kuća za pranje para; Kompletan Ugovor o privatizaciji „Boske“; Kada pobjegnu promijeniće prezime u Boska

piše: Slobodan Vasković


Privatizacija Robne kuće „Boska“ i sve ono što se u vezi sa tom firmom dešava u proteklih sedam godina, jeste prevara ogromnih razmjera u koju su umiješani najviši zvaničnici Republike Srpske i Dragan Đurić, vlasnik firme „Zekstra“.

„Boska“ nije ništa drugo do Robna kuća za pranje para; Vlasti RS sve to znaju, ali niko ništa nije preduzeo da se to i spriječi. Štaviše, nadležni sada pokušavaju sakriti privatizacioni ugovor, ali i ostale dokumente koji se tiču Boske, kako bi spriječili mogućnost istrage o groznim malverzacijama koje su se dešavale i još uvijek dešavaju.

Zbog interesa javnosti objavljujem kompletan „Ugovor o prodaji kapitala (akcija) u Robnoj kući Boska A.D. Banjaluka“. (dokumenti na kraju teksta).  

Ugovor
Ugovor o prodaji Robne kuće „Boska“ potpisan je 8. 10. 2008. godine. U ime prodavca, Vlade RS, potpisnik je bio tadašnji i sadašnji ministar trgovine i turizma Predrag Gluhaković, dok je ugovor u ime kupca, Konzorcijuma pravnih lica koga su činili „Zekstra grupa - Zekstra“ iz Beograda i „Delta real estate“, takođe iz Beograda, potpisao Dragan Đurić.

Prodajna cijena je bila 3.000.000 evra, a kupac se obavezao da će izmiriti i 5.000.000 maraka duga, koje je RK „Boska imala“ prema Poreskoj upravi RS i fondovima.

Konzorcijum „Delta-Zekstra“ se obavezao i da će ukupno investirati u „Bosku“ 3.000.000 evra, od čega u prvoj godini 1,5 milion evra, a u drugoj i trećoj godini investiranja preostalih 1,5 milion evra. Kupac se obavezao i da će zadržati „pretežnu djelatnost preduzeća u roku od dvije godine od dana okončanja rekonstrukcije RS Boska“. Takođe se obavezao da će „u periodu od tri godine, od dana zaključenja, zadržati broj zaposlenih sa stanjem na dan potpisivanja ugovora“.

Konzorcijumu je dozvoljeno da može proglasiti višak zaposlenih i prije isteka roka, ali da je dužan da ih zbrine po važećim zakonskim propisima.

Ukoliko ne dođe do ispunjenja svih ovih ključnih odredbi ugovora, Vlada RS je imala pravo da raskine ugovor sa Konzorcijumom „Delta-Zekstra“. 


Vlada RS, preko IRB-a, nagradila Đurića sa 15 miliona KM
Gotovo sedam godina nakon privatizacije može se zaključiti da Kupac nije ispunio gotovo ništa od navedenih odredbi i da je Vlada RS morala raskinuti ugovor. Međutim, Vlada RS to nije učinila, već je prisilila IRB da u avgustu 2011. kupi obveznica RK Boska u iznosu od 15 miliona maraka, i pored upozorenja da se radi o rizičnim obveznicama. Taj novac iznesen je iz Republike Srpske i svaka istraga bi pokazala da je tu riječ o pranju para.

Ni iz tih 15 miliona KM, dobijenih od IRB-a, Dragan Đurić nije htio da izmiri obaveze prema Republici Srpskoj, u skladu sa Ugovorm. I dan danas on pokušava da izubjegne ispunjenje ugovornih obaveza, a Vlada RS uopšte ne reaguje, niti raskida ugovor.

Svjedoci smo da ga čak pokušavaju sakriti, kako bi izbjegli odgovornost za brojna nezakonita djela.

Nesporno je da ključne obaveze iz osnovnog ugovora nisu u potpunosti ili djelimično izvršene i to na štetu Republike Srpske.

Đurić nije ispoštovao gotovo ništa iz Ugovora
Konzorcijum, prema dokumentima koji su u mom posjedu, nije ispoštovao osnovne odredbe ugovora u pogledu plaćanja dobavljačima RK Boska, potom iznosa koji je trebao uložiti u investiranje i načina (metodologije) investiranja. Đurić nije ispoštovao ni član o zadržavanju pretežne djelatnosti određeni period… čime su nesporno ispunjeni uslovi za raskid ugovora.

Od momenta zaključivanja ugovora do današnjeg dana Vlada RS/ Ministarstvo trgovine i turizma RS ništa nisu učinili da se pokrene pitanje odgovornosti  i izvrši kontrola stepena realizacije ugovornih obaveza, tj. pokrene pitanje neizvršenja ugovornih odredbi.

Sve vrijeme se ovo pitanje prećutkuje, a ugovor su krili kao zmija noge.

Kupac državnog kapitala u RK Boska nije ispoštovao osnovnu ugovornu obavezu koja se odnosila na rješavanje pitanja zaposlenih radnika, odnosno zadržavanja broja zaposlenih radnika.

Vlada platila radnike
Kupac je proglasio višak zaposlenih radnika uz obavezu zbrinjavanja radnika u skladu sa važećim propisima (dokup staža, doprinosi fondu PIO).

Ove troškove je platila Vlada RS, čime je prekršena odredba 5.4. ugovora.

Vlada Republike Srpske je na sjednici održanoj 11.06.2009. godine, donijela odluku o uplati jednokratne novčane pomoći  radnicima RK ,,Boska” u iznosu dvije neto plate za januar i februar 2009. godine, iz sredstava budžetske rezerve.


Vlada Republike Srpske  je donijela Rješenje broj: 04/1-012-2-1259/09 od 02. 07. 2009. godine kojim daje saglasnost na zaključivanje Ugovora između Vlade Republike Srpske, Ministarstva trgovine i turizma, Konzorcijuma i Sindikalne organizacije RK ”Boska”, kojim će se definisati način izmirenja dijela obaveza prema radnicima Boske. Za potpisivanje ovog ugovora u ime Vlade Republike Srpske, ovlašćen je ministar trgovine i turizma.

Pozajmicu od 495.189,50 KM, koje je Vlada Republike Srpske isplatila Sindikalnoj organizaciji RK ,,Boska”, Konzorcijum nikada nije vratio.

Konzorcijum je predložio da se izmijene rokovi za izmirenje ove pozajmice i to aneksom Ugovora o pozajmici na način  da se Konzorcijum obavezuje da iznos od ukupno 495.189,50 KM vrati Vladi odnosno Ministarstvu uplatom na Jedinstveni račun trezora u dvije rate, na način da prva rata dospijeva  do 31.12.2009.godine, a druga rata do 31.01.2010.godine.

Vlada Republike Srpske je Rješenjem broj: 04/1-012-2-780/09 od 25.09.2009. godine dala saglasnost na Aneks Ugovora. Ugovor o pozajmici i Aneks Ugovora o pozajmici nisu realizovani, odnosno sredstva data na ime pozajmice Sindikalnoj organizaciji nisu vraćena.

Ministarstvo trgovine i turizma  je putem Pravobranilaštva Republike Srpske, pokrenulo tužbu za naknadu štete, koja se nalazi kod nadležnog Okružnog privrednog suda u Banjoj Luci od  23.03.2011.godine, predmet broj: P-920/10  i u toku je.

Na dan potpisivanja Ugovora u Boski je bilo zaposleno ukupno 254 radnika, u stalnom radnom odnosu. Po okončanju privatizacije, na dan 30.09.2009.godine, tehnološkim viškom je proglašeno 242 radnika. 

RS je platila obaveze prema radnicima koji su proglašeni viškom, a ne Kupac/Konzorcijum. Ugovor se i pored kršenja ove odredbe nije raskinuo, niti je pokrenuto pitanje naplate ugovorne kazne.

Pretežna djelatnost
Osnovnim tekstom Ugovora date su definicije i rokovi pretežne djelatnosti:
,,Kupac je obavezan da, samostalno i/ili preko povezanih lica i/ili preko poslovnih partnera zadrži Pretežnu djelatnost Preduzeća u roku od 2 (slovima: dvije) godine od dana okončanja rekonstrukcije objekta Robna kuća Boska koji se nalazi u Banja Luci, izvršene u skladu sa zakonom.
Ako Kupac ne zadrži Pretežnu djelatnost Preduzeća, u roku od 2 (slovima: dvije) godine od  dana okončanja rekonstrukcije objekta Robna kuća Boska, Prodavac ima pravo na raskid ovog ugovora”, navedeno je u Ugovoru.

Uobičajena je odredba u ugovoru o privatizaciji o obavezi Kupca da zadrži pretežnu djelatnost određen vremenski period, što je i osnovna ideja samog privatizacionog procesa (restrukturiranje, pokušaj oživljavanja osnovne djelatnosti preduzeća koje je predmet privatizacije…).

Međutim, u ovom  slučaju postavlja se pitanje opravdanosti same privatizacije RK "Boska", ukoliko Kupac u preciziranom periodu nije obavljao djelatnost trgovine na malo, a što je i bila jedna od osnovnih ugovornih obaveza, a ujedno i uslov za raskid privatizacionog ugovora (član 12.1. ugovora).

Iz Bilansa stanja i uspjeha u 2012. i 2013. godini godini (RK otvorena 11.11.2010.) proizilazi da je jedini prihod Boska ostvarila od iznajmljivanja poslovnih prostora, odnosno da ne obavlja trgovinsku djelatnost na malo, što je bila ugovorna obaveza.

Ukupno je desetak zaposlenih, koji uglavnom obavljaju računovodstvene poslove, tehničke i čuvarske poslove. Ostali radnici su radnici firmi kojima je iznajmljen poslovni prostor i nisu u radnom odnosu sa “Boskom”.

Znači Kupac uopšte ne obavlja djelatnost trgovine na malo što bi trebala biti suština privatizacije, već se u periodu u kojem je morao obavljati ovu djelatnost, “Boska” bavila iznjajmljivanjem nekretnina.

Nisu plaćeni ni dugovi od 5 miliona
Nisu ispunjene ni ugovorne obaveze koje se tiču isplate 5 miliona KM, a koje je “Delta Zekstra” preuzela na sebe.

Tekst osnovnog Ugovora glasi:
"Kupac preuzima i obaveze koje Preduzeće ima prema dobavljačima, Poreskoj upravi i ostalim povjeriocima i to na način i u visini/obimu kako slijedi: Obaveze  Preduzeća prema Poreskoj upravi Republike Srpske  i fondovima obaveznog osiguranja u iznosu od  5.000.000,00 KM".

Boska investirala u samu sebe
Takođe, u “Bosku” Đurić nije investirao ništa. Zvuči nevjerovatno, ali je “Boska” investirala sama u sebe.

Članom 5.6. Ugovora, precizirano je sljedeće:
 ,,Kupac je obavezan investirati u Preduzeće ukupni iznos od 3.000.000 € (slovima: trimiliona evra ), kako slijedi:
u prvoj godini  Perioda investiranja, Kupac će izvršiti investiciju u iznosu od najmanje 1.500.000 € ;
u drugoj i trećoj godini Perioda investiranja, Kupac će izvršiti preostali dio investicije”.

Đurić je navodno u “Bosku” investirao 2.375.083,83 evra do 31.12.2011. godine, samostalno, odnosno 624.900 evra (oko 1.250.000,00 KM) manje u odnosu na obavezu Kupca iz osnovog teksta ugovora.

Međutim, upitan je iznos od 2.375.083,83 €  koji je Konzorcijum naznačio da predstavlja ukupna njihova ulaganja, jer u navedeni iznos Konzorcijum računa i ulaganja zakupaca poslovnih prostora u “Boski” u adaptiranje objekta.

Zakupci su kao nosioci franšize bili u obavezi da samostalno investiraju u adaptaciju iznajmljenog poslovnog prostora. To nije Đurićevo ulaganje.

Uz to, “Boska” je, a ne Đurić, podigla milionski kredit, koji je zaveden kao investicija.

Drugim riječima, “Boska” koja predstavlja objekt privatizacije, investira u “samu sebe” i to kreditnim zaduženjem.

Iz kreditnog zaduženja Boske izvršeno je investiranje sredstava koje je prema ugovornoj odredbi trebao da izvrši Konzorcijum u svojstvu Kupca. (nastaviće se)